یکی از رسوم روستای ازبکوه مربوط به علاقه و باور زیاد آنها به جرجیس پیامبر است.به طوری که اگر کوچک ترین مشکل و بیماری برای آنها پیش آید سریع یک گوسفند(که ناگفته نماند شغل 90 درصد همه آنها دامداری است) را نذر آن پیامبر می کنند و زمانی که مشکلشان حل شد و بیماری برطرف شد، کل مردم روستا را دعوت می کنند.و در زماتن های قدیم که مردم ماشین نداشتند همان صاحب گوسفند نذری یک اتوبوس کرایه می کرد و تمام مردم روستا را با اتوبوس به زیارت و به صرف نذری با خود می برد.

(ارسالی توسط دانشجو:فاطمه ایلخانی مهرماه۱۴۰۰)

یکی از باور های اهالی روستای آزبکوه که به نظرم جالب آمد رسم تب شب است که به زبان محلی به آن ((تیو شیو)) می گویند. بر اساس این باور اگر کسی در خانواده تب کند یکی یا دوتا از اعضای خانواده او که ترجیحا باید خانم باشند با روبند و به نحوی که شناخته نشوند شبانه به در خانه های همسایه ها رفته و داخل ملاقه ای که در دست دارند هر همسایه از هر غذایی که در حال پخت برای آن وعده دارد در ملاقه آنها ریخته و بعد آن را به آن فرد بیمار می دهند و آن بیمار خوب می شود. (ارسالی توسط دانشجو:فاطمه ایلخانی مهرماه۱۴۰۰)